“There is no living thing that is not afraid when it faces danger. The true courage is in facing danger when you are afraid…”. Een beroemde quote van Bert Lahr als de laffe leeuw uit de film The Wizard of Oz uit 1939. En actueler dan ooit. Want tijden zijn veranderd, ook als het gaat om het doen van projecten. Want als het gaat om de “u vraagt, wij draaien” projecten: ik wil ze niet meer doen. Ik geloof er niet meer in.

Het doen van projecten in de IT, denk aan het implementeren van ERP, CRM, PLM etc. etc., is veelal gegaan met wisselend succes. Traditioneel werd er gestart met het maken van een blauwdruk, waarna er werd gebouwd aan de software om vervolgens te starten met het testen. Na de gebruikerstrainingen werd de oplossing uiteindelijk in gebruik genomen. Achteraf hebben we vaak in de media kunnen lezen dat er op moment suprême vervolgens geen factuur de deur meer uit ging. Leukste is dan de schuldvraag die volgt. Nee, daar geloof ik dus niet meer in. Bij het doen van projecten, ook in de IT, geldt “it takes two to tango”.

Als ik dan kijk naar deze tijd dan zitten we z’n allen volop in een transitie. Een transitie die verdere digitalisering heet. Die digitalisering heeft grote invloed op alles wat wij doen. Nu zijn we met z’n allen heel druk met data, wat gaan we ermee doen en, belangrijker nog, van wie is die data. Ik geloof trouwens dat die privacy discussies tijdelijk zijn, lees generatie gebonden. Ik ben overtuigd van het feit dat de jongere generaties het niet zo interesseert van wie de data is, als ze er maar voordeel van hebben. De digitalisering leidt er nu in ieder geval wel toe dat we anders kijken naar business modellen en de wijze waarop we klanten kunnen bedienen.

Ook geldt dat business software steeds volwassener is geworden en, als je het mij vraagt, een commodity product is geworden. Je kunt volledig gestandaardiseerde producten nu eenvoudig uit de muur afnemen en met elkaar integreren. Waar je vroeger dus met bouwblokken je systeem aan het maken was (of programmeren!) selecteer je nu de juiste systemen en integreer je deze met elkaar. En die hoeven niet eens persé van de zelfde maker te zijn.

En dat brengt me weer tot het doen van IT-projecten. De wereld is veranderd, verandert nog steeds en steeds sneller. Je moet dus van verdraaid goede huize komen om te zorgen dat je bij blijft, laat staan dat je in staat bent om je klant op de juiste manier te helpen. Want “u vraagt, wij draaien”, dat is zóóóó 1995! Je hebt veel meer context nodig om succesvol te zijn. Om een invulling te geven aan deze context worden er mijn inziens 3 rollen gevraagd door organisaties:

1.      Reisleiders

Veel organisaties werken met een spaghetti van systemen. Daar goede stuurinformatie uithalen en de juiste beslissingen op nemen is een dingetje. Organisaties hebben hulp nodig hun IT-landschappen op te ruimen en te brengen naar een lasagne-landschap wat bestaat uit drie verschillende lagen. Een laag voor standaard software (denk aan ERP), een laag voor applicaties die specifiek en differentiërend zijn voor de organisatie en tot slot een laag die met de buitenwereld praat en waar veranderingen elkaar snel opvolgen.

2.      Omdenkers

Al dat digitale geweld leidt er toe dat we sneller en persoonlijker geholpen willen worden. En anders gaan kijken naar je processen om je klant beter, lees anders, te gaan bedienen is best moeilijk als je het al 20 jaar zo doet. Je hebt mensen nodig die vanuit een andere branche of discipline buiten de kaders durven denken en je zo op nieuwe ideeën brengt.

3.      Probleemoplossers

Tot slot heb je ook vaak zaken die gewoon acuut moeten worden opgelost omdat je daar niet zonder kunt. Of iets waarvoor heel snel een business case te maken valt. Van deze mensen lopen er meer dan genoeg rond en zij zijn ook nog steeds hard nodig. Want zij zorgen ervoor dat we vandaag nog steeds geld verdienen met elkaar!

Kortom, de tijd om de laffe leeuw te zijn is gepasseerd. Als klant én als dienstverlener wordt het tijd om de confrontatie met de nieuwe wereld aan te gaan. In dezelfde film The Wizard of Oz zei Judy Garland treffend: “We’re not in Kansas anymore…”. Het wordt tijd om nieuwe rollen te gaan bekleden. Voor velen wellicht een no-brainer maar ik merk dat deze benadering soms de wenkbrauwen toch doet fronsen. Betekent dit dat ik dan helemaal geen “u vraagt, wij draaien” projecten meer wil doen? Nee, maar ik ben wel extra kritisch. Want tijd verdoen aan achteraf discussies over verkeerde verwachtingen heb ik geen zin. Wat heeft mijn klant er immers aan als ik doe wat ik altijd deed en hij vervolgens keihard wordt ingehaald door zijn concurrent?